معنی قوزه زن - جستجوی لغت در جدول جو

قوزه زن(اُ لَ)

لغت نامه دهخدا

غمزه زننده،، غمزه کننده، ویژگی کسی که از روی ناز و کرشمه مژه بر هم می زند

(رَ عی یَ پَرْ وَ)

رامح. (منتهی الارب). مطعان. (السامی). نیزه افکن. نیزه ور. نیزه گذار:
هزار از یل نیزه زن زابلی
گزین کرد با خنجر کابلی.
اسدی

لغت نامه دهخدا

موره زن

(نَ / نِ)

زنگ زدا. (نامۀ دانشوران ج 2 ص 398 ذیل ترجمه ابوالعباس موره زن بغدادی). صیقلی. صاقل. روشنگر. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نوبه زن

(رُ صَ فَ)

نوبت زن. نقاره چی:
نوبه زنت کیقباد میده نهت اردشیر
نیزه برت تهمتن غاشیه کش گستهم.
خاقانی.
مردان علوی هفت تن درگاه او را نوبه زن
خصمان سفلی چار تن پیشش پرستار آمده.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

گوله زن

(زَ / زِ)

رجوع به گلوله زن شود

لغت نامه دهخدا

سوزن زن

(مَ / مِ پُ تَ / تِ)

از مصدر سوزن زدن. رجوع به سوزن زدن شود

لغت نامه دهخدا

کوزه زدن

(رَهْ بَ گِ رِ تَ)

کوزه زدن و کاسه خوردن، باده نوشیدن در کوزه و کاسه، این تعبیر ارتباطی با ’کاسه زدن و کوزه خوردن’ ندارد. (کلیات شمس چ فروزانفر جزو هفتم ص 556) :
نفسی کوزه زنیم و نفسی کاسه خوریم
تا سبووارهمه بر خم خمار زنیم.
مولوی (کلیات شمس ایضاً)

لغت نامه دهخدا

غمزه زن

(سَ / سِ)

کرشمه نما و شوخ چشم. (ناظم الاطباء). آنکه غمزه زند. غمزه زننده. غمزه کننده. رجوع به غمزه شود:
زین پس وشاقان چمن نوخط شوند و غمزه زن
طوق خط و چاه ذقن پرمشک سارا داشته.
خاقانی.
شب مهتاب چون شب تاری
قصد خورشید غمزه زن کردی.
خاقانی.
پیش که غمزه زن شود چشم ستارۀ سحر
بر صدف فلک رسان خندۀ جام گوهری.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

قرته زن

(قَ تَ / تِ زَ)

مرد دیوث. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قطره زن

(پُتَ زَ)

کنایه از هرزه گرد و هرزه کار که به یک جا و یک کار قرار نگیرد. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قرعه زن

(پَ سَ لَ / لِ خوَرْ / خُرْ)

آنکه به قرعه فال زند. (آنندراج) :
قول سه کس نیست بین، پر استوار
شاعر و قرعه زن و اخترشمار.
امیرخسرو (از آنندراج)